حق کسب و پیشه در خصوص کار و استخدام همان دغدغه‌ای است که اکثر کاسبان وقتی پای صحبتشان می‌نشینید به آن آشاره می‌کنند.
حتما جمله (من ارزش این مکان رو بالا بردم) به گوش شما خورده است.
حق کسب و پیشه و تجارت به مجموعه حقوق و مزایایی اطلاق می‌شود که برای افراد در خصوص توسعه و ادامه کسب و کار خود با توجه به ارزش افزوده‌ای که در آن مکان ایجاد کرده اند اهمیت دارد.
این حق شامل مجموعه‌ای از حقوق و تعهدات است که به صورت قانونی برای حفظ و توسعه فعالیت‌های تجاری و اقتصادی فرد مورد توجه قرار می‌گیرد.
از جمله قوانینی که حاکم بر حق کسب و پیشه و تجارت است، می‌توان به قانون تجارت و قوانین مربوط به حقوق مالکیت فکری اشاره کرد.
این حق قابل انتقال است و معمولا به وراث نیز می‌رسد.
اما برای هرگونه انتقال یا وراثت، مالیات‌های مربوطه باید پرداخت شود.
ما در این مطلب با تکیه بر تجارب حقوقی مشاورین موسسه دادفروز به برسی جزئی این مسئله می‌پردازیم.
فهرست مطالب
حق کسب و پیشه و تجارت
حق کسب و پیشه به حقوق و تعهداتی اشاره دارد که به افراد در حین انجام کارهای تجاری، حرفه‌ای یا صنعتی، اعطا می‌شود.
این حقوق شامل مواردی مانند حفاظت از نام تجاری، حفاظت از اطلاعات تجاری، ممنوعیت از رقابت ناشایست و مسائل مربوط به قراردادهای تجاری می‌شود.
اصولاً هدف از تضمین حق کسب و پیشه، افزایش اعتماد افراد به انجام تعهدات تجاری و حفظ حقوق متعلق به آن‌ها است.
این حقوق به شکلی کلی و عمومی در قوانین و مقررات مختلف حفظ و تضمین می‌شوند تا افراد بتوانند به آرامش و اطمینان بیشتری، فعالیت‌های تجاری خود را انجام دهند.
قانون حق کسب و پیشه چیست؟
قانون حق کسب و پیشه، یک حق مهم است که برای مستاجران ملک‌های تجاری تعریف شده است.
به این توضیح که هنگامی که یک مستاجر ملک تجاری را اجاره می‌کند و در آن فعالیت تجاری خود را آغاز می‌کند، با گذر زمان مشتریان بیشتری را به این مکان جذب می‌کند.
این مشتریان باعث افزایش ارزش ملک و فعالیت تجاری مستاجر می‌شوند.
اگر مالک بخواهد به راحتی مستاجر را از ملک خود بیرون کند، این ممکن است به تضییق و سوءاستفاده از حقوق مستاجر منجر شود.
بنابراین، قانون حق کسب و پیشه به منظور حفظ حقوق مستاجران و جلوگیری از سواستفاده از زحمات آن‌ها تصویب شده است.
این حق تضمین می‌کند که مستاجران بتوانند از ثمرات فعالیت‌های تجاری خود در ملک اجاره‌ای خود بهره‌مند شوند.
در صورت لزوم نیز می‌توانند از حق‌های قانونی خود نیز استفاده کنند.
بها دادن حقوق مستاجران در قانون موجر و مستاجر
حق کسب و پیشه یک ارزش مالی مهم در قانون موجر و مستاجر است که توسط کارشناس رسمی‌دادگستری تعیین می‌شود.
در صورت تخلیه ملک، موجر باید قیمت تعیین شده به عنوان حق کسب و پیشه را به مستاجر پرداخت کند.
قانون موجر و مستاجر قبل از سال ۷۶ به نفع موجرین بود، اما با تصویب قانون جدید روابط موجر و مستاجر ۷۶، حقوق مستاجران تقویت شد.
این قانون حق تقدم در اجاره را برای مستاجران فراهم کرد و موجر (مالک) تنها در موارد استثنایی می‌تواند تخلیه نماید.
به طور کلی، قانون جدید به نفع مستاجران تغییر کرده و به حفظ حقوق آن‌ها اهمیت زیادی داده است.
مبلغ تعیین شده حق کسب پیشه
مقررات سرقفلی و حق کسب و پیشه و تجارت یکی از موضوعات مهم در حوزه اجاره و اجرای قراردادهای اجاره است.
بر اساس قوانین مربوطه، میزان و مبلغ اجاره برای هر ملک می‌تواند متفاوت باشد.
این موضوع ممکن است به عوامل مختلفی مانند موقعیت جغرافیایی، امکانات ملک، وضعیت بازار و اقتصاد کشور وابسته باشد.
همچنین این موضوع باعث می‌شود که مالک و مستأجر قبل از انعقاد قرارداد اجاره، به دقت شرایط و مقررات مربوطه را بررسی کنند.
اختیار در تعیین مبلغ اجاره در ابتدا با مالک است.
اما مستأجر نیز حق دارد پیشنهاد خود را مطرح کرده و در صورت توافق، قرارداد اجاره را امضا کند.
اما تغییر در مبلغ اجاره باید با رضایت هر دو طرف صورت گیرد و بر اساس قوانین و مقررات مربوطه انجام شود.
تعیین قانون حاکم بر اجاره ملک تجاری
برای تعیین قانون حاکم بر اجاره ملک تجاری، باید ابتدا بررسی کنیم که آیا اجاره نامه مشمول قانون ۵۶ یا ۷۶ است.
در قانون ۵۶، اجاره نامه ممکن است رسمی یا عادی باشد و حتی ممکن است شفاهی باشد.
اگر محلی به منظور کسب و پیشه و تجارت قبل از سال ۷۶ اجاره داده شده باشد، آن ملک مشمول قانون ۵۶ خواهد بود.
اما باید توجه داشت که اجاره نامه اولیه باید قبل از سال ۷۶ منعقد شده باشد، حتی اگر تمدید شده باشد.
بنابراین، برای تعیین قانون حاکم بر اجاره ملک تجاری، منشاء اولیه و اجاره نامه اولیه باید ملاک قرار گیرد.
به عنوان مثال، اگر پدر شما یک ملک را برای تجارت قبل از سال ۷۶ اجاره کرده و این ملک به شما انتقال داده شود، شما مشمول قانون ۵۶ خواهید بود.
زیرا ریشه استیجاری به قبل از سال ۷۶ برمی‌گردد.
نحوه انتقال حق کسب و پیشه
حق کسب و پیشه، در حقوق ایران، قابل انتقال است اما باید شرایط خاصی رعایت شود.
انتقال حق کسب و پیشه معمولاً نیازمند رضایت موجر است، مگر اینکه در قرارداد اجاره تصریح شده باشد که انتقال بدون رضایت موجر هم امکان‌پذیر است.
این انتقال می‌تواند شامل فروش یا واگذاری حقوق اجاره به شخص دیگری باشد که قصد دارد همان کسب و کار را در همان مکان ادامه دهد.
انتقال حق کسب و پیشه باید با رعایت قوانین مربوط به روابط موجر و مستاجر و همچنین قوانین مدنی ایران صورت گیرد تا از نظر حقوقی معتبر و قابل اجرا باشد.
این امر می‌تواند به شخصی که حق کسب و پیشه به او منتقل شده، امکان دهد کسب و کار را ادامه دهد.
در عین حال حقوق موجر نیز حفظ می‌شود.
حق کسب و پیشه به وراث می‌رسد؟
حق کسب و پیشه یکی از مهم‌ترین حقوقی است که به افراد در جامعه اجازه می‌دهد که تجارت و کسب و کار خود را ادامه دهند.
این حق می‌تواند به ارث برسد و وراث را قادر به ادامه کسب و کار متوفی می‌کند.
اما این انتقال باید با رعایت شرایط و ضوابط مربوطه انجام شود.
وراث باید تمامی تعهدات و شرایط قرارداد را رعایت کنند و موجر نمی‌تواند به دلایل غیر قانونی از انتقال حقوق به وراث جلوگیری کند.
برای جلوگیری از پیچیدگی‌های حقوقی، توصیه می‌شود که وراث با کمک یک وکیل متخصص در امور حق کسب و پیشه مشورت کنند تا حقوق خود را به درستی حفظ کنند.
سخن پایانی
حق کسب و پیشه یکی از مفاهیم حقوقی مهم در امور املاک و مستغلات است که به مستأجران کمک می‌کند تا از حقوق خود بهره‌مند شوند.
این حق شامل امکان انتقال مکان کسب و کار به شخص دیگر یا دریافت غرامت در صورت فسخ قرارداد از سوی موجر می‌شود.
اصل این حق بر این پایه استوار است که مستأجر با سرمایه‌گذاری در ملک مورد اجاره، به ارزش‌افزوده برای آن ملک کمک کند.
بنابراین باید بتواند از ثمرات سرمایه‌گذاری خود بهره‌مند شود.
در حقوق ایران، این حق توسط قوانین مختلفی تنظیم شده و حمایت‌های قانونی برای مستأجران فراهم می‌آورد.
اعطای حق کسب و پیشه و تجارت مستلزم رعایت شرایط و ضوابط خاصی است که در قانون تعریف شده و به منظور ایجاد تعادل بین حقوق موجر و مستأجر طراحی شده‌اند.
|
|
بدون دیدگاه